Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ojej, ten tom bardzo mnie wymęczył. Problemy Podgórskiego przytłaczające, ale dobiła mnie konstrukcja wątku kryminalnego. Za bardzo autorka go pogmatwała, od początku trudno było się połapać, a potem było coraz gorzej. Możliwe, że to jest taki moment, w którym powinno się zakończyć serię. Oczywiście z czystej ciekawości przeczytam kolejne, ale już nie sprawia mi to takiej przyjemności jak wcześniejsze tomy.

Ojej, ten tom bardzo mnie wymęczył. Problemy Podgórskiego przytłaczające, ale dobiła mnie konstrukcja wątku kryminalnego. Za bardzo autorka go pogmatwała, od początku trudno było się połapać, a potem było coraz gorzej. Możliwe, że to jest taki moment, w którym powinno się zakończyć serię. Oczywiście z czystej ciekawości przeczytam kolejne, ale już nie sprawia mi to takiej...

Polecono mi tę książkę w bibliotece jako lekki i zabawny kryminał, ale po przeczytaniu kilku pierwszych stron doszłam do wniosku, że totalnie mnie nie bawi postać Matyldy Dominiczak. Miała być zabawnie gapowata, a wyszła irytująco męcząca baba. Zresztą inni bohaterowie też zostali wykreowani na takie upierdliwe melepety. Czytanie tej serii zakończę na pierwszym tomie, ale dam autorce drugą szansę - sięgnę po inny tytuł.

Polecono mi tę książkę w bibliotece jako lekki i zabawny kryminał, ale po przeczytaniu kilku pierwszych stron doszłam do wniosku, że totalnie mnie nie bawi postać Matyldy Dominiczak. Miała być zabawnie gapowata, a wyszła irytująco męcząca baba. Zresztą inni bohaterowie też zostali wykreowani na takie upierdliwe melepety. Czytanie tej serii zakończę na pierwszym tomie, ale...

Książkę czytałam na czytniku, więc zaczynając nie miałam świadomości, że będę się mierzyć z gniotem na ponad 600 stron. Zgadzam się z niskimi ocenami debiutu pani Górnej, książkę można by było skrócić o połowę bez straty dla treści. Choć ta bywała momentami bardzo irytująca. Autorka nieporadnie próbowała stworzyć dwuznaczne relacje między Piotrem a Mią, a potem między Mią a Billym. Wręcz zabawne było przeniesienie inicjatywy prowadzenia sprawy z byłego policjanta z 20-letnim stażem na 22-letnią studentkę prawa bez żadnego detektywistycznego doświadczenia - tutaj autorka popłynęła całkowicie. W dodatku ciągle powtarzają się te same wynurzenia bohaterów i słowo klucz - "analizował dane, ale miał wrażenie, że coś ważnego mu umyka". Czytając to zdanie po raz enty miałam ochotę natychmiast wyłączyć czytnik. Autorka od lat mieszka w Szwajcarii, dodatkowo przyznała się w posłowiu do problemów z językiem polskim w szkole i to niestety w tej książce wychodzi niemal w każdym zdaniu. Pomijając, że dialogi są beznadziejnie skonstruowane to większość zdań zawiera błędy, więc albo autorka powinna popracować nad poprawnością językową albo zatrudnić lepszych korektorów, bo ci, którzy tą książką się zajmowali w ogóle swojej pracy nie wykonali. Nie polecam.

Książkę czytałam na czytniku, więc zaczynając nie miałam świadomości, że będę się mierzyć z gniotem na ponad 600 stron. Zgadzam się z niskimi ocenami debiutu pani Górnej, książkę można by było skrócić o połowę bez straty dla treści. Choć ta bywała momentami bardzo irytująca. Autorka nieporadnie próbowała stworzyć dwuznaczne relacje między Piotrem a Mią, a potem między Mią a...